βάζω μπηχτή — подпускать шпильки (кому-л.);
μου αμόλησε μιά μπηχτή — он меня уколол, уязвил;
του 'δώσε μιά .μπηχτή — он его ударил кулаком
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
μπηχτή — η βλ. μπηχτός … Dictionary of Greek
μπηχτή — η επιθετικός υπαινιγμός, πειραχτικός λόγος: Έριχνε μπηχτές στους συναδέλφους της … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
μπηχτός — ή, ό (Μ μπηκτός και μπηχτός, ή, όν) [μπήγω] αυτός που έχει μπηχτεί, μπηγμένος, καρφωμένος, σφηνωμένος νεοελλ. 1. (το θηλ. ως επίθ. αλλά και ως ουσ. κατά παράλειψη τού γροθιά) αυτός που καταφέρεται σε κάποιον βίαια («τού έδωσα μια [γροθιά]… … Dictionary of Greek
